Աստվածամայրը բոլոր քրիստոնյաներիս մայրն է

(սկիզբը` այստեղ)

«ԱՀԱ՛ ՔՈ ՄԱՅՐԸ»

«Ահա՛ քո մայրը». Իր մոր՝ Մարիամի համար խաչափայտի վրայից պատվիրեց Հիսուս Հովհաննես աշակերտին, ում սիրում էր:

«Երբ Հիսուս տեսավ մորը եւ այն աշակերտին, որ մոտ էր կանգնած, որին նա սիրում էր, մորն ասաց. «Ո՛վ կին, ահա՛ քո որդին»: Ապա աշակերտին ասաց. «Ահա՛ քո մայրը»: Եվ այդ պահից աշակերտը նրան իր մոտ առավ» (Հովհ. 19:26-27):

Բնականաբար, ինչպես մեր Տերը իր ամենասիրելի աշակերտին՝ Հովհաննեսին ասաց. «Ահա՛ քո մայրը», նույնպես եւ առաջին հերթին յուրաքանչյուր քրիստոնյայի, ում «առանձնակի է սիրում»: Եվ, բնականաբար, ինչպես Իր մորն ասաց Հովհաննեսի համար. «Ահա՛ քո որդին», նույնպես եւ, բոլոր ժամանակներում, բոլոր քրիստոնյաներիս է Քրիստոսի խոսքը վերաբերում:

«Ահա՛ քո որդին». Տերունի այս Խոսքը ամենաառավելը եւ ամենաառաջինը առաքյալների միջոցով ընդունեց առաքելական սուրբ եկեղեցին. «Եվ այդ պահից աշակերտը նրան իր մոտ առավ»,- վկայում է Գիրքը: Ըստ այդմ, առաքելական եկեղեցիների բեմերում՝ Տիրամոր պատկերն է՝ մանուկ Հիսուսը գրկին: Իսկ խորաններից ձախակողմյանը Տիրամոր բարեխոսությանը դիմելու համար է նախատեսված, աջակողմյանը՝ քահանայական ծառայության: Այսինքն, առաքելական եկեղեցին Հովհաննես առաքյալի նման, ըստ Տիրոջ պատվերի. «Տիրամորն իր մոտ առավ»:

Եվ, բնականաբար, «Ահա՛ քո մայրը» խոսքը վերաբերում էր Տիրոջ բոլոր առաքյալներին, ո՛չ միայն Հովհաննեսին, այլ Հովհաննեսի միջոցով՝ բոլո՛ր առաքյալներին, բոլո՛ր եկեղեցիներին եւ բոլո՛ր քրիստոնյաներիս:

Աստվածամայրը բոլոր քրիստոնյաներիս Մայրն է, որովհետեւ Աստծուն որդեգրվելով եղբայրացանք Հիսուսին եւ Հիսուսի Հայրը մեր Հայրը դարձավ, իսկ Մայրը՝ Մարիամ սրբուհի Կույսը՝ ամենքիս Մայրը: Եվ Տերն էլ այդ որդեգրությունը ամենքի՛ս պատգամեց: Նախ Մորը պատվիրեց սիրելի աշակերտի համար, որ նրան ընդունի Իր փոխարեն՝ որպես որդի. «Ով ձեզ ընդունի՝ Ինձ է ընդունում, իսկ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է Ինձ Ուղարկողին» Խոսքի համաձայն (Մատթեոս 10-40): Եվ Հովհաննեսի միջոցով ամենքիս պատվիրեց, որ Աստվածամորն ընդունենք որպես մեր սրբուհի Մորը:

Օրհնյա՜լ է Աստված:

(շարունակելի)

Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ